Stel je eens voor dat rouw niet zou bestaan…

Klinkt dat goed? Op het eerste gezicht misschien wel. Rouwen is immers niet prettig. Maar: ‘rouwen is de achterkant van liefhebben’ wordt er wel gezegd. En als je er zo naar kunt kijken, is rouwen iets dat onlosmakelijk verbonden is met leven en liefhebben. Rouwen is een heel normale reactie op een verlies. Rouwen is dan ook geen ‘ziekte’ waarvan je zo snel mogelijk moet genezen.

Het is nog maar een paar generaties geleden dat het voor iedereen zichtbaar was wanneer iemand rouwde. Kleding werd aangepast, sommige activiteiten werden niet gedaan. Vaak stond er voor dat rouwen een vastgestelde periode, bijvoorbeeld een jaar. In de jaren ’60-’70 van de vorige eeuw verdwenen die symbolische uitingen van rouw. En tegelijkertijd verdween rouw ook naar de achtergrond. Ik hoorde in mijn praktijk een verhaal van een cliënt die in die tijd zijn moeder verloor. Toen hij na een paar dagen weer op school kwam, kreeg hij te horen: ‘praat er maar niet over’. Dat hield hij 40 jaar vol.

Toen kwam de periode dat rouw een ‘proces’ werd waar je ‘doorheen’ moest. En het liefst volgens de exacte stappen die bij dat proces hoorden. Zo kon ook het beeld ontstaan dat je ‘niet goed’ rouwde. Omdat je het verlies ‘niet verwerkt’ had.

In onze tijd is rouwen ‘een vingerafdruk’. Dit beeld gebruikt de Vlaamse schrijver Manu Keirse om aan te geven dat iedereen op eigen wijze rouwt. De meeste mensen die met een verlies worden geconfronteerd, slagen er prima in om –met hulp van een steunende omgeving- te rouwen en het verlies te integreren in hun leven.

Soms lukt dat niet zonder hulp. Dan kan een ik, als rouw- en verliesbegeleider samen met jou onderzoeken waar je in vastloopt. En samen met jou ontdekken waar je weer ruimte vindt om stappen te zetten.

Wanneer je door de bomen het bos niet ziet, ergens als een berg tegenop ziet, geen licht in de tunnel ziet of het (l)even niet zo ziet zitten, dan ben je toe aan nieuw Uitzicht. Dit bezoek aan mijn website kan de eerste stap voor je zijn.

Misschien herinner je je nog dat dagje naar zee? Het weer is prachtig, je kunt de branding al horen. Je moet alleen nog even over de duinen klimmen voor dat prachtige uitzicht. Vol goede moed ga je op pad. Maar na de eerste duin doemt er een volgende op. En daarna? Al klimmend en dalend zak je weg in het mulle zand, de zon brandt ongenadig hard op je hoofd en de steile klim zorgt er voor dat je pap in je benen voelt. Het is alsof je geen centimeter vooruit komt. Een steuntje in je rug is dan toch meer dan welkom?

In het leven van alledag kun je hetzelfde ervaren: je doet je uiterste best er iets van te maken, maar je hebt soms het gevoel dat je steeds dezelfde hobbels moet nemen en dat je niet verder komt. Of je wilt iets veranderen maar je raakt verstrikt in verwachtingen van anderen of overtuigingen van jezelf. Een steuntje in de rug is dan toch meer dan welkom?

Wil je weten of ik dat steuntje in je rug kan zijn? Het invullen van het contactformulier kost minder tijd dan het smeren van een boterham (maar dan moet je wel alles klaargezet hebben op het aanrecht). Een kennismakingsgesprek kost je een uur van je tijd. In dat uur verkennen we wat er bij je speelt en of ik je kan helpen op jouw klim naar nieuw Uitzicht. Je bent van harte welkom!